..::زخم عشـــــق::..

بنام او که او عاشـــق ترین است

.

من آموخته ام که برای زخم پهلویم برابر هیچ کیکاووسی ، گردن کج نکنم وزخم در پهلو وتیر درگرده،خوشتر تاطلب نوشدارو از ناکسان وکسان.زیرا درد است که مرد میزاید وزخم است که انسان می آفریند.

پدرم میگوید :قدر هر آدمی به عمق زخمهای اوست.پس زخمهایت را گرامی دار. زخمهای کوچک رانوشدارویی اندک بس است تو امادر پی زخمی بزرگ باش که نوش دارویی شگفت بخواهد وهیچ نوشدارویی شگفت تر از عشق نیست.ونوشداروی عشق تنها در دستان اوست.

او که نامش خداوند است.

پدرم گفته بود که عشق شریف است وشگفت است ومعجزه گر اما نگفته بود او که نوشدارو دارد، دستهایش این همه از نمک عشق پر است ونگفته بود که عشق چقدر نمکین است  ونگفته بود که او هر که را دوست تر داردبر زخمش از نمک عشق بیشتر میپاشد!

زخمی بر پهلویم است وخون میچکد وخدا نمک می پاشد. من پیچ میخورم وتاب میخورم ودیگران گمانشان که میرقصم!

من این پیچ وتاب را واین رقص خونین را دوست دارم، زیرا به یادم میآورد که سنگ نیستم،چوب نیستم خشت وخاک نیستم که انسانم...

پدرم گفته است از جانت دست بردار، از زخمت اما نه،زیرا اگر زخمی نباشد،دردی نیست و اگر دردی نباشد در پی نوشدارو نخواهی بود واگر در پی نوشدارو نباشی عاشق نخواهی شدوعاشق اگر نباشی خدایی نخواهی داشت...

دست بر زخم می گزارم وگرامی اش می دارم که این زخم عشق است وعشق میراث پدر است پدر علیه السلام!

برگرفته از قسمتهایی از

کتاب من هشتمین آن هفت نفرم، عرفان نظر آهاری(با اندکی تغییر)