به نام او که چــون من تنـــهاست

نه از قضا گله ‏اى دارم و نه از تقدیر...که دشمنم همه اندیشه تباه من است


به نام او که چون من تنهاست


چه باید نازش و نالش بر اقبالی و ادباری* 


* که تا بر هم زنی دیده نه این بینی نه آن بینی